print this page

Transparante plastics

Onderzoek naar de restauratie van kunstwerken van gebroken transparant onverzadigd polyester en polymethylmethacrylaat.

Tijdens dit project zijn materialen en methoden onderzocht voor het lijmen en vullen van transparante kunstvoorwerpen, gemaakt van onverzadigde polyester (UP) en polymethylmethacrylaat (PMMA).

Dummy van transparant plastic, na behandeling.

Dummy van transparant plastic, na behandeling.

Het behoud van transparante plastic kunstwerken is geen eenvoudige zaak voor conservatoren van moderne en hedendaagse kunst. Er is gebrek aan publicaties in het conserveringsveld, vooral op het gebied van het lijmen, het vullen van scheuren en het reproduceren van verloren afgebroken delen.

Methode

Binnen het project is een methode ontwikkeld voor de restauratiebenadering van objecten, vervaardigd van transparante onverzadigde polyester (UP) en van polymethylmethacrylaat (PMMA). Twee transparante kunstwerken uit de RCE-studiecollectie − één gemaakt van UP, de andere van PMMA − werden onderzocht. Twee andere werken, van de Nederlandse kunstenaar Mathilde ter Heijne uit 1993 uit de kunstcollectie van de firma OCÉ waren ernstig beschadigd en vergeeld.

PMMA

Het onderzoek voor de PMMA-objecten richtte zich op ingebouwde stress in PMMA-objecten. Stress in PMMA, die kan worden gevisualiseerd met behulp van een stress strain viewer, kon worden opgeheven door annealing, verwarming van het materiaal.

Lijmen

De zoektocht naar de meest geschikte lijm voor transparante plastics leidde tot onderzoek naar de brekingsindex, toepasbaarheid en de prestaties van de epoxylijmen Hxtal NYL-1, Fynebond en de acryllijm Paraloid B72. De geselecteerde lijmen werden getest op toepasbaarheid op nieuwe polyester en op presse-papiers met ingebedde voorwerpen, die dienden als natuurlijk verouderde, vergeelde polyester dummies. De treksterkte van de met de geselecteerde lijmen gelijmde testmonsters is bepaald en op alle aspecten presteerde epoxylijm Fynebond het best.

Voortgang

Fynebond zal uiteindelijk nog worden getest op een polyester studieobject met vergelijkbare grootte en gewicht als de twee te restaureren kunstwerken. Wanneer de methode succesvol kan worden toegepast, is het mogelijk door het lijmen van gebroken stukken vergeelde transparante polyester een object te waarderen zoals het bedoeld was. Op basis daarvan wordt met de conservator van de OCÉ-kunstcollectie (waartoe de twee werken van Mathilde ter Heijne behoren), besproken of de twee werken zullen worden gerestaureerd.